Mijn oprechte excuses voor de lange afwezigheid, maar ik had geen internet op de camping bij de Grand Canyon en redelijk vanzelfsprekend ook niet ín de Grand Canyon. Momenteel staan we bij Bryce Canyon National Park in Utah en het internet is er wel, maar is heel erg langzaam en daarom duurt het uploaden van foto's héél erg lang. Daarom heb ik besloten om het maar te laten en wanneer we terug zijn in Mississippi volgende week dinsdag, dat ik dan alles over de goede dagen verdeel. Het geeft nu alleen maar frustratie als ik het probeer. Zelfs 1 foto duurt heel erg lang, dus ik geef het op en ga naar bed.
Tot dinsdag!
30 jul 2015
22 jul 2015
USA 2.0: dag 11 en 12
Dinsdagavond en dus zoals beloofd weer een update.
Gisterochtend zijn we om 5 uur opgestaan en nadat we eerst even ontbeten hadden, zijn we vertrokken richting Hualapai Hilltop, het beginpunt van de wandeling naar Supai. Na ongeveer 4 uur en helemaal doorweekt, want het regende pijpenstelen, bereikten we Supai, één van de meest afgelegen dorpjes in de VS, midden tussen de rotswanden van de canyon. Leuk weetje: Supai is het enige dorpje waar de post wordt bezorgd per muilezel
Nadat we hadden ingecheckt bij het Tourist Office was het tijd om naar de watervallen en kampeerplekken te gaan. Na een minuut of 20 kwamen we bij de eerste watervallen en niet veel later kwamen we bij de mooiste waterval van allemaal: Havasu Falls
Na het maken van deze foto's zijn we doorgelopen naar de kampeerplekken en al snel vonden we een goed plekje om te overnachten.
De tent staat, dus was het tijd om de watervallen eens van dichtbij te bekijken. Eerst terug naar Havasu Falls
En uiteraard ook nog even gezwommen :)
Nadat we deze watervallen hadden gezien gingen we door naar de volgende: Mooney Falls.
Maar om bij deze watervallen beneden te komen, moet je wel iets meer moeite doen dan bij de anderen.
Mooney falls is de hoogste van de watervallen. Het water stort hier zo'n 64 meter naar beneden. Ter vergelijking, Havasu Falls is 30 meter hoog.
Die nacht niet beister goed geslapen. Het was best wel fris en de ondergrond was nogal hard. Daarbij hadden we allebei ook niet echt een lekker kussen..
Toch vanochtend om half 5 opgestaan, ontbeten, de boel weer ingepakt en opgemaakt voor de 16 km lange hike terug naar boven waar we 5 uur later aankwamen.
Ik voel elke spier in m'n lichaam, maar het was het zeker allemaal waard!
Morgen verhuizen we naar Grand Canyon Village en de dag daarna hebben we nog een rustdag, maar dan gaan we misschien wel al wat lopen. Als oefening voor de dagen erop.
Morgen dus de volgende update
Gisterochtend zijn we om 5 uur opgestaan en nadat we eerst even ontbeten hadden, zijn we vertrokken richting Hualapai Hilltop, het beginpunt van de wandeling naar Supai. Na ongeveer 4 uur en helemaal doorweekt, want het regende pijpenstelen, bereikten we Supai, één van de meest afgelegen dorpjes in de VS, midden tussen de rotswanden van de canyon. Leuk weetje: Supai is het enige dorpje waar de post wordt bezorgd per muilezel
Nadat we hadden ingecheckt bij het Tourist Office was het tijd om naar de watervallen en kampeerplekken te gaan. Na een minuut of 20 kwamen we bij de eerste watervallen en niet veel later kwamen we bij de mooiste waterval van allemaal: Havasu Falls
Na het maken van deze foto's zijn we doorgelopen naar de kampeerplekken en al snel vonden we een goed plekje om te overnachten.
De tent staat, dus was het tijd om de watervallen eens van dichtbij te bekijken. Eerst terug naar Havasu Falls
En uiteraard ook nog even gezwommen :)
Nadat we deze watervallen hadden gezien gingen we door naar de volgende: Mooney Falls.
Maar om bij deze watervallen beneden te komen, moet je wel iets meer moeite doen dan bij de anderen.
 |
| je moest door dat gat om verder naar beneden te komen |
 |
| het laatste stuk |
Mooney falls is de hoogste van de watervallen. Het water stort hier zo'n 64 meter naar beneden. Ter vergelijking, Havasu Falls is 30 meter hoog.
Die nacht niet beister goed geslapen. Het was best wel fris en de ondergrond was nogal hard. Daarbij hadden we allebei ook niet echt een lekker kussen..
Toch vanochtend om half 5 opgestaan, ontbeten, de boel weer ingepakt en opgemaakt voor de 16 km lange hike terug naar boven waar we 5 uur later aankwamen.
Ik voel elke spier in m'n lichaam, maar het was het zeker allemaal waard!
Morgen verhuizen we naar Grand Canyon Village en de dag daarna hebben we nog een rustdag, maar dan gaan we misschien wel al wat lopen. Als oefening voor de dagen erop.
Morgen dus de volgende update
20 jul 2015
Zo, het is zondagavond en ik heb weer internet, al valt het soms weg..., maargoed, het betekent wel dat het weer tijd is voor een update.
Vrijdag zijn we rond half 4 pas van huis weggereden en hebben tot middernacht doorgereden tot Oklahoma City, waar we op de parkeerplaats van de Walmart hebben overnacht. We hadden nog geen aansluiting en daardoor konden we de airco nog niet aansluiten...Dat was dus een warme nacht.
De tweede dag reden we via Texas en New Mexico door naar Arizona, waar we hadden gepland om op de parkeerplaats van het visitor center te overnachten. Echter, bij aankomst bleek dat de parkeerplaats vol was en dat we dus niet daar konden blijven. We besloten om terug te rijden naar New Mexico en daar te zoeken naar een plek. Die vonden we bij het welcome center.
De volgende dag konden we dan wel Arizona in. 's Middags hebben we eerst in Flagstaff nog het een en ander gehaald voor de hikes in de komende week en daarna zijn we doorgereden naar Seligman, een klein stadje aan Route 66.
In dit stadje slapen we en morgen staan we voor dag en dauw op om eerst bijna 3 uur te rijden naar het begin van de trail naar Supai en vervolgens af te dalen richting dit afgelegen stadje en de bijbehorende watervallen. Onze rugzakken zijn al gepakt, dus we hoeven morgen alleen nog te ontbijten en we'll be on our way!
We blijven beneden in de canyon overnachten, dus de eerstvolgende update is dinsdagavond weer.
Tot dan!
Vrijdag zijn we rond half 4 pas van huis weggereden en hebben tot middernacht doorgereden tot Oklahoma City, waar we op de parkeerplaats van de Walmart hebben overnacht. We hadden nog geen aansluiting en daardoor konden we de airco nog niet aansluiten...Dat was dus een warme nacht.
 |
| Venus, Jupiter en helemaal onderin de maan voor zonsondergang |
De tweede dag reden we via Texas en New Mexico door naar Arizona, waar we hadden gepland om op de parkeerplaats van het visitor center te overnachten. Echter, bij aankomst bleek dat de parkeerplaats vol was en dat we dus niet daar konden blijven. We besloten om terug te rijden naar New Mexico en daar te zoeken naar een plek. Die vonden we bij het welcome center.
De volgende dag konden we dan wel Arizona in. 's Middags hebben we eerst in Flagstaff nog het een en ander gehaald voor de hikes in de komende week en daarna zijn we doorgereden naar Seligman, een klein stadje aan Route 66.
In dit stadje slapen we en morgen staan we voor dag en dauw op om eerst bijna 3 uur te rijden naar het begin van de trail naar Supai en vervolgens af te dalen richting dit afgelegen stadje en de bijbehorende watervallen. Onze rugzakken zijn al gepakt, dus we hoeven morgen alleen nog te ontbijten en we'll be on our way!
We blijven beneden in de canyon overnachten, dus de eerstvolgende update is dinsdagavond weer.
Tot dan!
17 jul 2015
USA 2.0: Dag 7
Vandaag hebben we de laatste hand gelegd aan de achterkant van het huis. We hebben in een paar uur tijd de deur erin gezet en daarmee was de achterkant ook af.
Dat ziet er wel professioneel uit of niet dan?
's Middags hebben we dan nog even lopen schieten op wat bladeren, wat boodschappen gedaan en al een aantal dingen in de caravan gelegd voordat we morgenmiddag weggaan.
Dat ziet er wel professioneel uit of niet dan?
's Middags hebben we dan nog even lopen schieten op wat bladeren, wat boodschappen gedaan en al een aantal dingen in de caravan gelegd voordat we morgenmiddag weggaan.
Dat was het even voor vandaag weer. De volgende blogupdate komt waarschijnlijk zondagavond pas weer! Dan wel een langere uiteraard
Tot dan!
16 jul 2015
Dag 6: bijna niks te melden
Vandaag hebben we nog hard doorgewerkt en hebben de hele buitenkant met spaanplaat bedekt, daarna hebben we nog de gehele buitenkant bedekt met plastic zodat het waterbestendig is. Nu hoeven we morgen alleen nog de nieuwe deur erin te zetten en dan zijn we helemaal klaar. Verder gaan we morgen het een en ander klaarmaken voor de reis naar het zuidwesten vrijdag.
Maar helaas geen foto's vandaag, maar die zal ik morgen maken.
Dus tot morgen!
Maar helaas geen foto's vandaag, maar die zal ik morgen maken.
Dus tot morgen!
15 jul 2015
USA 2.0: dag 5
Alvast mijn oprechte excuses voor de korte updates, maar ik heb niet erg heel veel interessants te melden of te laten zien. Vandaag hebben we de laatste paar platen in de muur gezet en toen zijn we verder gegaan met de andere zijde. Ook daar hebben we een paar platen vervangen. De enige foto die ik heb is het resultaat van het vervangen van de platen aan het eerste wandje
Ik ben bang dat dit het voor nu is...ik hoop morgen iets meer foto's te maken, maar ik kan helaas niks beloven...
Nee, er zitten geen stofjes op de lens..dit zijn allemaal muggen. Krijg je al jeuk?
Ik ben bang dat dit het voor nu is...ik hoop morgen iets meer foto's te maken, maar ik kan helaas niks beloven...
Nee, er zitten geen stofjes op de lens..dit zijn allemaal muggen. Krijg je al jeuk?
14 jul 2015
USA 2.0: Dag 4
Vandaag weer bijtijds opgestaan en na het ontbijt verder gegaan met het klussen. Ik heb zelf vandaag geen foto's gemaakt, dus al deze foto's komen van Nick.
Dit was niet het enige wat we hadden gedaan vandaag, maar dat andere is nog niet af, dus dat komt zeer waarschijnlijk morgen dan.
Stay Tuned!
Zo zag het eruit voordat we eraan begonnen. Het hout was verrot en nodig aan vervanging toe.
Nadat Nick het trappetje had verwijderd was het tijd om het verrotte hout eerst weg te zagen. En ja, ik heb nog altijd 10 vingers.
Finished!
Dit was niet het enige wat we hadden gedaan vandaag, maar dat andere is nog niet af, dus dat komt zeer waarschijnlijk morgen dan.
Stay Tuned!
13 jul 2015
USA 2.0: Dag 3
Vandaag niet echt iets heel bijzonders gebeurd, maar om toch maar een update te plaatsen bedenk ik wel wat leuks.
Vanochtend zijn we redelijk bijtijds opgestaan om vroeg te kunnen beginnen met de volgende klus: het vervangen van de buitenste laag van het huis rond het achterste deel. De balken onder het dak moeten ook nog vervangen worden, maar dat doen we later deze week nog. Hier eerst wat foto's hoe het geheel er nu uitziet.
foto's 2 t/m 4 zijn van het stuk waarvan we nu de buitenkant aan het vervangen zijn. Het is veel werk en we hebben allebei ook al wondjes opgelopen, maar hopelijk kunnen we straks trots zijn op het resultaat. Dat resultaat komt waarschijnlijk deze week nog op de blog, dus houd 'm in de gaten. Mocht dit niet zo zijn, dan zijn we letterlijk lekgestoken door muggen, doodgestoken door wespen, opgegeten door termieten of hebben we het simpelweg niet gehaald in de tijd.
Wat het is geworden horen jullie later wel. Of niet natuurlijk.
Stay Tuned!
Vanochtend zijn we redelijk bijtijds opgestaan om vroeg te kunnen beginnen met de volgende klus: het vervangen van de buitenste laag van het huis rond het achterste deel. De balken onder het dak moeten ook nog vervangen worden, maar dat doen we later deze week nog. Hier eerst wat foto's hoe het geheel er nu uitziet.
foto's 2 t/m 4 zijn van het stuk waarvan we nu de buitenkant aan het vervangen zijn. Het is veel werk en we hebben allebei ook al wondjes opgelopen, maar hopelijk kunnen we straks trots zijn op het resultaat. Dat resultaat komt waarschijnlijk deze week nog op de blog, dus houd 'm in de gaten. Mocht dit niet zo zijn, dan zijn we letterlijk lekgestoken door muggen, doodgestoken door wespen, opgegeten door termieten of hebben we het simpelweg niet gehaald in de tijd.
Wat het is geworden horen jullie later wel. Of niet natuurlijk.
Stay Tuned!
12 jul 2015
USA 2.0, dag 1 én 2
Nou, daar is dan de eerste update. Gister kon ik niet bloggen wegens omstandigheden. Wat die omstandigheden waren vertel ik later in het verhaal nog.
Gister...pardon, eergister (het is inmiddels weer nacht in Nederland) vertrokken we om iets voor half 5 richting Düsseldorf, waar we al om half 7 aankwamen. Het was dit keer iets drukker op de luchthaven waardoor ik nog enige tijd moest wachten voor het inchecken. Toch was dit binnen een half uur gebeurt en konden we nog een kop koffie drinken. Ongeveer een uur later richting de douane waar ik nog een tijdje had staan wachten. Toen ik er eenmaal doorheen was bleek dat mijn vlucht 3 kwartier vertraagd was.
Eenmaal in het vliegtuig duurde het nog wel een tijdje voordat we wegreden van de gate en uiteindelijk zat ik pas om 10 over 10 in de lucht, terwijl 9 uur de geplande vertrektijd was. Ik had op de luchthaven van Chicago ongeveer 2,5 uur om over te stappen, dus ik begon 'm al een beetje te knijpen of ik wel m'n aansluiting naar Memphis zou halen. Na een vlucht van 8 uur en 40 minuten kwamen we 20 minuten later dan de geplande tijd aan in Chicago. Echter, in Chicago stonden een paar mensen te roepen dat mensen die naar een bepaalde binnenlandse bestemming moesten, waaronder Memphis, een Express Ticket konden pakken die daar aan de muur zaten. Tot m'n verbazing zag ik ook mijn eigen naam er tussen staan en zo kreeg ik dus een prachtig feloranje envelop mee met daarin een ticket voor de vlucht naar Memphis.
Door deze envelop te laten zien bij immigrations en de douane in de volgende terminal werd ik bij beide vooraan in de rij gezet (maar nog wel achter andere mensen met eenzelfde envelop) waardoor ik redelijk snel overal doorheen was en zo was ik toch nog op tijd voor mn aansluitende vlucht naar Memphis.
Ruim op tijd kwam ik in Memphis aan waar Nick me al stond op te wachten. Alleen nog even de koffer van de band halen en dan konden we richting Mississippi. Maaaaaaar....na lang wachten en vele koffers meerdere keren voorbij zien komen, realiseerden we ons dat mijn koffer helemaal niet meer zou komen. Dus nu was ik wel op de eindbestemming, maar mijn koffer stond nog altijd in Chicago. Gelukkig zijn ze op het vliegveld behulpzaam en gaan ze meteen kijken waar de koffer uithangt en wanneer die dan aankomt. Ik kreeg een briefje mee met een telefoonnummer en code waarmee ik kon zien waar mijn koffer zich bevond. We zouden echter ook gebeld worden met informatie wanneer er meer bekend zou zijn. Maar voorlopig moest ik het nog even doen zonder koffer. Dat betekende dus ook zonder schone shirts, zonder korte broeken, zonder opladers en zonder laptop. Hierdoor kon ik dus niet bloggen gisteravond en daarom doe ik het nu pas.
Dus toen maar zonder koffer naar Mississippi vertrokken waar we eerst even langs de Walmart gingen voor wat vlugge boodschapjes en daarna konden we naar huis. Die dag hebben we verder niks anders meer gedaan dan netflix gekeken en 's avonds werden we nog gebeld door de luchtvaartmaatschappij dat mn koffer aangekomen was in Memphis en dat die zou worden meegegeven aan de delivery service.
DAG 2
de volgende dag waren we allebei rond 8 uur op. Al snel kregen we een telefoontje van de luchtvaartmaatschappij dat m'n koffer zo snel mogelijk zou worden gebracht. 2 uur later kwam er een jeep de tuin inrijden met achterin mijn koffer! Daarna meteen snel gedouched en schone kleren aangetrokken. Daarna zijn we begonnen met de eerste klus die op de planning stond: het afmaken van de werkbank waar Nick al aan begonnen was.
Met bloed, zweet en tranen, maar vooral heel veel zweet hebben we de werkbank na 8 uur klussen afgekregen. Dus hierbij het eindresultaat:
Dit was het dan voor nu even, morgen gaan we verder met zweten, dus dan komt er wel weer wat nieuws.
Stay Tuned!
Gister...pardon, eergister (het is inmiddels weer nacht in Nederland) vertrokken we om iets voor half 5 richting Düsseldorf, waar we al om half 7 aankwamen. Het was dit keer iets drukker op de luchthaven waardoor ik nog enige tijd moest wachten voor het inchecken. Toch was dit binnen een half uur gebeurt en konden we nog een kop koffie drinken. Ongeveer een uur later richting de douane waar ik nog een tijdje had staan wachten. Toen ik er eenmaal doorheen was bleek dat mijn vlucht 3 kwartier vertraagd was.
Eenmaal in het vliegtuig duurde het nog wel een tijdje voordat we wegreden van de gate en uiteindelijk zat ik pas om 10 over 10 in de lucht, terwijl 9 uur de geplande vertrektijd was. Ik had op de luchthaven van Chicago ongeveer 2,5 uur om over te stappen, dus ik begon 'm al een beetje te knijpen of ik wel m'n aansluiting naar Memphis zou halen. Na een vlucht van 8 uur en 40 minuten kwamen we 20 minuten later dan de geplande tijd aan in Chicago. Echter, in Chicago stonden een paar mensen te roepen dat mensen die naar een bepaalde binnenlandse bestemming moesten, waaronder Memphis, een Express Ticket konden pakken die daar aan de muur zaten. Tot m'n verbazing zag ik ook mijn eigen naam er tussen staan en zo kreeg ik dus een prachtig feloranje envelop mee met daarin een ticket voor de vlucht naar Memphis.
Door deze envelop te laten zien bij immigrations en de douane in de volgende terminal werd ik bij beide vooraan in de rij gezet (maar nog wel achter andere mensen met eenzelfde envelop) waardoor ik redelijk snel overal doorheen was en zo was ik toch nog op tijd voor mn aansluitende vlucht naar Memphis.
Ruim op tijd kwam ik in Memphis aan waar Nick me al stond op te wachten. Alleen nog even de koffer van de band halen en dan konden we richting Mississippi. Maaaaaaar....na lang wachten en vele koffers meerdere keren voorbij zien komen, realiseerden we ons dat mijn koffer helemaal niet meer zou komen. Dus nu was ik wel op de eindbestemming, maar mijn koffer stond nog altijd in Chicago. Gelukkig zijn ze op het vliegveld behulpzaam en gaan ze meteen kijken waar de koffer uithangt en wanneer die dan aankomt. Ik kreeg een briefje mee met een telefoonnummer en code waarmee ik kon zien waar mijn koffer zich bevond. We zouden echter ook gebeld worden met informatie wanneer er meer bekend zou zijn. Maar voorlopig moest ik het nog even doen zonder koffer. Dat betekende dus ook zonder schone shirts, zonder korte broeken, zonder opladers en zonder laptop. Hierdoor kon ik dus niet bloggen gisteravond en daarom doe ik het nu pas.
Dus toen maar zonder koffer naar Mississippi vertrokken waar we eerst even langs de Walmart gingen voor wat vlugge boodschapjes en daarna konden we naar huis. Die dag hebben we verder niks anders meer gedaan dan netflix gekeken en 's avonds werden we nog gebeld door de luchtvaartmaatschappij dat mn koffer aangekomen was in Memphis en dat die zou worden meegegeven aan de delivery service.
DAG 2
de volgende dag waren we allebei rond 8 uur op. Al snel kregen we een telefoontje van de luchtvaartmaatschappij dat m'n koffer zo snel mogelijk zou worden gebracht. 2 uur later kwam er een jeep de tuin inrijden met achterin mijn koffer! Daarna meteen snel gedouched en schone kleren aangetrokken. Daarna zijn we begonnen met de eerste klus die op de planning stond: het afmaken van de werkbank waar Nick al aan begonnen was.
Met bloed, zweet en tranen, maar vooral heel veel zweet hebben we de werkbank na 8 uur klussen afgekregen. Dus hierbij het eindresultaat:
 |
| Uiteraard even poseren |
Stay Tuned!
Abonneren op:
Posts (Atom)