Maar ik zou nog altijd een update plaatsen over het mountainbiken, dus dat doe ik natuurlijk nog wel even!
De tweede dag in Bryce zijn we dus gaan mountainbiken. 's Ochtends rond een uur of 9 de fietsen gehuurd. Nadat de auto nog een olieverversing had ondergaan was het tijd om de fietsen in te laden en naar de start van (wat wij dachten) de trail te rijden. Na een goede drie kwartier rijden over onverharde weg kwamen we bij de trailhead aan. Nadat we nog even wat gegeten hadden en ons mentaal hadden voorbereid was het tijd om te gaan fietsen. Het was mijn allereerste keer op een mountainbike dus het was zeker even wennen in het begin en de eerste paar honderd meter waren eigenlijk best wel eng...
 |
| fancy zonnebril eh? |
Het gaat een stuk harder dan je denkt en je hebt verder geen idee waar je wielen heengaan. We bedachten ook al snel dat we waarschijnlijk niet ongeschonden weer boven zouden komen. Na een tijdje begon ik het echter een beetje onder de knie te krijgen en begon ik er ook heel veel lol aan te beleven. Nick was toen de eerste die onderuit ging. Z'n voorwiel gleed van het pad af, hij viel en bezeerde z'n hand hiermee.
De trail was (vooral in het begin) bezaaid met stenen en dit was erg lastig fietsen. Een paar keer lagen er heuvels van stenen waar we niet rijdend over heen konden en dus moesten we afstappen. De richels waren hier erg dun en we moesten dus de fiets eroverheen duwen. Dit ging een paar keer goed totdat Nick wederom weggleed en wat schaafwonden opliep. Ik was even daarvoor ook al bijna onderuit gegaan, maar wist op tijd af te stappen.
Maar nadat Nick voor de tweede keer onderuit gegaan was, leek het moment voor mij ook niet lang meer te duren..Dat was ook waar. Niet veel later na Nick gleed ook mijn voorwiel weg en dit keer kon ik mezelf niet op tijd opvangen en ging ik naar de grond. Ik heb daarbij wat schaafwonden opgelopen, maar voor de rest ging alles nog goed gelukkig en hoefde er geen verbanddoos aan te pas te komen (wij als twee verstandige mannen hadden die natuurlijk ten alle tijden bij ons). Het was weer een tijdje later dat ik me realiseerde dat Nick niet meer vlak achter me zat en ik besloot maar om te stoppen en even te wachten. Er verscheen echter lange tijd niks om de hoek en ik begon me natuurlijk ernstig zorgen te maken..... Na een tijdje verscheen hij dan toch en hij bleek dus voor een derde keer onderuit te zijn gegaan en daarbij z'n knie beschadigd te hebben. Na dit vierde ongeluk is er gelukkig niks meer gebeurd en konden we hard verderrijden. Na een tijdje kwamen we op een bredere, onverharde weg en wisten we even niet meer zo goed waar we waren. We keken op het kaartje wat we hadden meegekregen met het huren van de fietsen en ik dacht wel ongeveer te weten waar we zaten. Nadat we nog een stukje waren doorgereden kwamen we aan bij een groot hek en konden we niet meer verder. Nick keek op zijn telefoon om met de GPS hopelijk te kunnen bepalen waar we ongeveer zaten op de kaart. Het bleek dus dat we helemaal niet op de kaart zaten, maar er best wel een eind vanaf..
We besloten dus maar om het hele eind maar weer terug te fietsen en de steile stukken omhoog te lopen, omdat die te zwaar waren om te fietsen. Onderweg kwamen we nog een ratelslang tegen, die mij nog kon ontwijken, maar wel begon te ratelen, waardoor we dus zeker wisten dat het een ratelslang was. De weg omhoog was lang en zwaar, maar na 7 uur (!) nadat we waren vertrokken, kwamen we eindelijk weer boven aan. We wilden allebei ontzettend graag snel terug naar de caravan voor een biert...uhh...7up, maar werden onderweg nog opgehouden door wat bijdehante koeien die niet bepaald snel van de weg afgingen als wij kwamen aanrijden..
Sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde het een keer uitgebreid vertellen, dus dat heb ik gedaan.
Morgen is alweer mijn allerlaatste dag hier... Nick en ik gaan nog als afsluiter in de middag naar de film en daarna na het avondeten direct naar bed, want de volgende dag moet ik alweer om 6 uur 's ochtends in het vliegtuig zitten. Met twee overstappen wordt dat een behoorlijk lange dag en ik land dan op zaterdagochtend als het goed is weer in Düsseldorf.
Ik denk dat hiermee dit dus ook mijn laatste blogpost uit Amerika is. De volgende zal weer uit het zomerse (zo heb ik gehoord) Nederland komen. Alleen om te vertellen dat ik weer veilig ben aangekomen thuis en nog wat foto's van de terugreis waarschijnlijk. die komen dus zaterdagmiddag of -avond pas.
Dus tot dan!
